Στην μεγαλύτερη αίθουσα του ισογείου φιλοξενείται η αρχαιολογική συλλογή, που λειτουργεί με την εποπτεία της ΙΑ’ Εφορίας Προκλασικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων Εύβοιας.

Επί του δαπέδου εκτίθενται σημαντικά τμήματα ψηφιδωτών Ρωμαϊκής περιόδου, από την περιοχή της «Παναγίτσας» και τους υπόλοιπους χώρους καταλαμβάνουν ευρήματα και μέλη παλαιοχριστιανικής περιόδου από την ίδια περιοχή, επιτύμβια, μαρμάρινα μέρη και νομίσματα ρωμαϊκών, κλασικών και αρχαϊκών χρόνων καθώς και συστάδα αγγείων από τα Μυκηναϊκά και σε συνέχεια ως τα μεταγενέστερα χρόνια. Όλα τα ανωτέρω ευρήματα και εκθέματα συνδέουν την σημερινή τουριστική Λίμνη με ένα απώτερο – ένδοξο παρελθόν, από τις υπάρχουσες ονομαστές της αρχαιότητας πόλεις Ελύμνιον – Οροβίαι – Αιγαί.

Στον ημιώροφο υπάρχει το δωματιάκι του αργαλειού, σε θέση, σε χρήση και σε λειτουργικότητα, όπως ήταν στα χρόνια του. Ανεβαίνοντας στον επάνω όροφο, η εσωτερική σκάλα θυμίζει βαπόρι. Ήταν η αρχιτεκτονική τέτοια αυτών των σπιτιών που να θυμίζει βαπόρι, μεταφέροντας τη ζωή και τις συνήθειες της θάλασσας μέσα στο σπίτι. Στον πάνω προθάλαμο δεσπόζουνε επιβλητικά πορτραίτα παλιών Λιμνιώτικων οικογενειών, αρχόντισσες και αρχόντοι, καπεταναίοι και ναυπηγοί, προύχοντες και δάσκαλοι, οικοδεσπότες και υψηλοί επισκέπτες, που σε περασμένα χρόνια ακμής επισκέφθηκαν το αρχοντικό και τη Λίμνη.

Στα δεξιά του προθαλάμου είναι το δωμάτιο του τζακιού. Ένα μικρό – ζεστό καθιστικό (χειμωνιάτικο), που οι αρχοντοκυρίες περνούσαν τη μέρα τους, κεντώντας και πλέκοντας με το κοπανέλι τις παραδοσιακές περίτεχνες Λιμνιώτικες μπιμπίλες, με το καφεδάκι και λικεράκι σε πρώτη διάταξη. Κεντητές πάντες με μυθολογικά και βουκολικά θέματα στολίζουν τους τοίχους.

Δυτικά του προθάλαμου, σε αυστηρό ροκοκό ρυθμό και μπαρόκ, βρίσκεται το υπνοδωμάτιο με τον πλήρη εξοπλισμό του. Το μοναδικό κρεβάτι, ο λιμνιώτικος γιούκος, τα κεντητά εσώρουχα, η μονάδα του εικονοστασίου κι άλλα πλήθος σημαντικά εκθέματα στολίζουν το χώρο.

Το κεντρικό σαλόνι δεσπόζει στα νότια, με άπλετο φως, από τον νεοκλασικό εξώστη στην πρόσοψη και από την περίστηλη βεράντα στα ανατολικά. Η αρχαιοπρεπής κεραμοπλαστή γλάστρα επί του πεσσού, με την πανάρχαια άκανθο (αλόη), συνεχίζει τον εξορκισμό του κακού απ’ τον οίκο, (ως ήθελαν οι αρχαίοι πρόγονοι), για κάθε ανεπιθύμητο : «…μηδείς εισήτω!..».

Η φιλοσοφία του σαλονιού (αλλά και όλου γενικότερα του Μουσείου), είναι να δοθεί έμφαση και να παρουσιαστεί μέσα από ένα ανομοιογενές μωσαϊκό αντικειμένων απ’ ολόκληρη τη Μεσόγειο (και όχι μόνο), η ιδιομορφία και η ιδιαιτερότητα του καπετανόσπιτου, στοιχείο που διαφοροποιεί τα σπίτια των ναυτικών από τα λαϊκά – αστικά σπίτια των στεριανών κατοίκων της γύρω ορεινής ζώνης. Έπιπλα μοναδικά, αντικείμενα ακριβά και υψηλοί επισκέπτες της εποχής (τέλη 19ου έως τα μισά 20ου αιώνα) συνυπάρχουν αντικειμενικά και ιδεατά, μαζί με την αείμνηστη δωρήτρια του Μουσείου, σ’ αυτό το χώρο.

Δυτικά του σαλονιού, σ’ ένα δεύτερο τότε χρηστικό υπνοδωμάτιο, φιλοξενούνται σήμερα ενδεικτικές παραδοσιακές (ναυτικές) ανδρικές και γυναικείες φορεσιές, με τα εξαρτήματα τους και άλλα λαογραφικά αντικείμενα.

Στο βάθος του αυτού ορόφου, σ’ ένα καινούριο δωμάτιο που δημιουργήθηκε κατοπινά, εκτίθενται αντικείμενα των εκ των Προικονήσων (Μαρμαρινών) ελθόντων προσφύγων κατά το 1922. Τα ανατολίζοντα στοιχεία του διάκοσμου και οι ιδιαιτερότητες του προσφυγικού – ιωνικού στοιχείου των εκεί Ελλήνων, σε συνδυασμό με αρχειακές μελέτες γύρω από την προέλευση και την εγκατάσταση των προσφύγων αυτών στην περιοχή μας, προσπαθούν να κρατήσουν μνήμες και να ρίξουν φως στα ζοφερά τότε χρόνια και τα δραματικά γεγονότα του Ελληνισμού των αλησμόνητων πατρίδων … !