Ο Βενιζέλος στα Αχμετ Αγά

H συνάντηση αυτή έγινε την 3η Ιουνίου 1912 ημέρα Κυριακή και η αιτία του σφοδρού επεισοδίου που έγινε μεταξύ των δυο ανδρών ήταν το φλέγον αγροτικό ζήτημα που τόσο καταπίεζε και ταλαιπωρούσε τον Έλληνα αγρότη επί αρκετά χρόνια. την εποχή πριν του 1912 ο Έλληνας αγρότης ζούσε ακόμη τις συνθήκες των πικρών χρόνων της σκλαβιάς. Τότε ο γεωργός καταπιεζόταν από απεχθείς όρους, δημευτικούς φόρους που τον ανάγκαζαν να προσκυνά και να αναζητά την προστασία και βοήθεια από το αφεντικό. Έτσι παρά την θέλησή τους οι αγρότες γινόντουσαν δουλοπάροικοι και προσκολλημένοι στα κτήματα των τσιφλικάδων. Ιδιαίτερα στην Βόρεια Εύβοια, στην περιοχή μας ήταν η αιτία να αρχίσει να ερημώνεται εξ αιτίας των μεγαλογαιοκτημόνων, οι οποίοι, από τους Έλληνες ιστορικούς της εποχής θεωρούντο η μάστιγα της Ελληνικής υπαίθρου. Μεγάλωναν τα τσιφλίκια τους εις βάρος του Ελληνικού δημοσίου και των μικροϊδιοκτησιών.

Οι φτωχοί αγρότες δεν μπορούσαν να πληρώνουν τους φόρους και αναγκάζονταν να μεταναστεύουν. Τότε η ζωή των γεωργών ήταν σε πολύ άθλια κατάσταση, αφού δεν είχαν ιδιοκτησία, ούτε τα απαραίτητα χρήματα για να μεταναστεύσουν (στην Αμερική). Έτσι ήθελαν δεν ήθελαν οι αγρότες δούλευαν αποκλειστικά στο κτήμα του αφεντικού. Έμειναν δε σε αρκετή απόσταση από το λεγόμενο κονάκι - απόμακρα - από το πανύψηλο σπίτι του αφεντικού. Οι αγρότες έφτιαχναν τα σπίτια τους και τους σταύλους των ζώων όπου έμειναν μαζί, χειμώνα καλοκαίρι και κάτω από άθλιες συνθήκες. Έκαναν πολλές διαμαρτυρίες αλλά ποιος να τους ακούσει. Οι περισσότεροι από τους τότε βουλευτές ήταν μεγαλοτσιφλικάδες: Μπαίκερ, Βουδούρης, Αβέρωφ, Πετσάλης, Μπαλάνος κλπ.

Όταν εξεράγη η επανάσταση στο Γουδί, εξεγέρθηκαν και οι αγρότες στην Θεσσαλία κατά των τσιφλικάδων, όπου συνέβηκαν και τα γνωστά γεγονότα της πεδιάδας της Λάρισσας. Αυτή ήταν δυστυχώς η κατάσταση της χώρας όταν ανέλαβε τη διακυβέρνηση της χώρας ο Ελευθέριος Βενιζέλος. Παρά την μεγάλη αντίδραση από τους πα λαιοκομματικούς τσιφλικάδες, μετά τις εκλογές του 1912 άρχισε δράση σε όλους της τομείς. Το έθνος άρχισε να αποκτά αυτοπεποίθεση και κύρος. Η πρώτη του φροντίδα ήταν να δημιουργήσει το υπουργείο γεωργίας και να καταργήσει τους αροτριαίους φόρους. Πήρε ιστορικές αποφάσεις μοιράζοντας γη στους ακτήμονες γεωργούς. Η επίσκεψη επομένως του Βενιζέλου στην Εύβοια, που τόσο αγαπούσε, δεδομένου τότε θεωρείτο ως το νησί των προνομιούχων τσιφλικάδων, όπου επίσης στέναζε κάτω από την άγρια εκμετάλλευση της εργοδοσίας έναντι των εργατών των μεταλλείων.

Το πλέον φλέγον ζήτημα λοιπόν της εποχής εκείνης ή ταν το αγροτικό ζήτημα. Συγκεκριμένα ο ιστορικός Γ.Κ.Αφένδρας σε δημοσίευμά του το 1965 στο "Π.Β" αναφέρεται σε ένα σφοδρό επεισόδιο που έγινε στ' Αχμέτ Αγά (Προκόπι), μεταξύ του Ελευθέριου Βενιζέλου και του Φράνκ Νόελ Μπαίκερ, όταν τον επισκέφτηκε μετά την επιστροφή του από τους Φούρνους των ορυχείων Μαντουδίου, την ίδια ημέρα Κυριακή 3 Ιουνίου του 1912 ημέρα Κυριακή " όταν λοιπόν τελείωσε τον λόγο του στη πλατεία του Μαντουδίου ανεχώρησαν για τα Αχμέτ Αγά, όπου θα εστάθμευον και επρότεινον οι κολουθούντες αυτόν, εις τον Δήμαρχο να πάει μαζί τους έως στα Αχμέτ Αγά.

Ο Δήμαρχος Αλέξης Γεροδημητρίου που όπως προείπα ήταν εις την υπηρεσία του Νόελ σαράντα χρόνια και ήξερε καλά τον χαρακτήρα του Νόελ, εξέφρασε αμφιβολίας και εδήλωσε εις έναν των ακολουθούντων, τας αμφιβολίας αυτάς, αλλά δεν επείσθησαν και ανεχώρησαν με σκοπό να σταθμεύσουν στ' Αχμέτ Αγά. Όταν έφτασαν ο Νόελ εκάθητο με την ακολουθία του στο χάνι. Ο Βενιζέλος κατέβηκε από το αυτοκίνητό του και αμέσως εβάδισε προς το τραπέζι του Νόελ, ο οποίος σηκώθηκε, χωρίς να παραμερίσει από την θέση του, του έτεινε το χέρι του, του μουρμούρισε ψυχρά το "καλώς όρισες", εκάθησε αμέσως και παρήγγειλε τα συνήθη ποτά. Οι ακολουθούντες τον Βενιζέλο εκάθησαν σε άλλα τραπέζια. Πρώτος άρχισε ο Βενιζέλος και είπε περίπου τα εξής "Κύριε Νόελ μετ' ευχαριστήσεως έμαθα ότι στον τόπο αυτόν, είστε όχι μόνο ευεργέτης αλλά και προοδευτικός, εφαρμόζετε στις καλλιέργιές σας νέας μεθόδους, αγαπάτε τους κατοίκους και την Ελλάδα, και θα μου επιτρέψετε να σας συστήσω να αποκτήσετε την Ελληνικήν ιθαγένεια, ώστε να φανείτε χρησιμότερος εις τον τόπο αυτόν που σας αγαπά και σας εκτιμά και προς την Ελλάδα που την αγαπάτε σαν πατρίδα σας."