Δάφνη

Παρεμφερής αλλά και παράλληλη με τις Κεχριές είναι και η ιστορία της Δάφνης, η οποία συνυπάρχει με το χωριό των Κεχριών. Θα πρέπει να σημειωθεί πως παλιά η Δάφνη ονομαζόταν «Μαντανικά» που προέρχεται από τη λέξη «μαντάνι» και σημαίνει εργαστήριο κινούμενο με την δύναμη του νερού. Αλλη εκδοχή προέλευσης του ονόματος είναι η τουρκική λέξη «μεϊντάν» που σημαίνει αλάνα, άπλα, απλοχωριά (είναι γνωστή η φράση που έλεγαν οι παλιότεροι «αυτός βγήκε στο μεϊντάνι» υποδηλώνοντας ότι εξετέθη). Η εκδοχή αυτή συνδυάζεται με τον εύφορο κάμπο της περιοχής. Στην Δάφνη δεv λείπουν τα ίχνη αρχαίας οίκησης, αφού η γειτνίαση με τα χωριά των Κεχριών και του Μουρτιά είναι στενή. Αρχαιολογικά ευρή ματα της ευρύτερης περιοχής φιλοξενούνται στη συλλογή του Μουσείου της Λίμνης.

Στα Μανδανικά, κατά τους ιστοριογράφους, πάνω στα χρόνια της επανάστασης του 1821, ο Αγγελής Γοβιός «έλυσε» τις διαφορές του δυναμικά με τους αντιπράξαντες κατ' αυτού Μηαλα-λαίους.

Η Δάφνη που απέχει απ' τn Λίμνη γύρω στα 6 χιλιόμετρα, είναι όπως ακριβώς και οι Κεχριές ένα πολύ εύφορο μέρος. Η κεντρική εκκλησία του χωριού τιμάται στη μνήμη του Αγίου Δημητρίου, ενώ δυτικά του χωριού και πάνω στο δημόσιο δρόμο, υπάρχει το εκκλησάκι των Αγίων Αποστόλων σε χώρο παλιότερων οικισμών {Παλιο-χώρο, με όλα τα ιστορίκολαογραφικά στοιχεία που συνοδεύουν τα παραδοσιακά αυτά εκκλησάκια του Ελλαδικού χώρου (δένδρα, βρύση, φυσικός και ιστορικός περίγυρος, θρύλοι κτλ.).